Ciekawostki - Nature Education Centre - Jagiellonian University

Pienik ślinianka.

Widziałeś może pokryte śliną drzewo? Padał na Ciebie „deszcz”, a na niebie nie było ani jednej chmury? Zatem spotkałeś pienika śliniankę (Philaenus spumarius) – najczęściej występującego pluskwiaka równoskrzydłego z rodziny pienikowatych, a dokładniej jego larwę.

W okresie od kwietnia do maja larwa pienika produkuje pianę na drzewach, na których żeruje. Piana przypominająca ślinę ma za zadanie ochronić larwę przed wyschnięciem oraz przed drapieżnikami. Warto zaznaczyć, że pod jedną „ślinkową pierzynką” ukrywać się może nawet kilka larw, dzieląc się bezpiecznym schronieniem. Larwa jest niewielka, ma 3-4 mm długości, jest barwy zielonej i żywi się sokami rośliny , na której żeruje.

Osobnik dorosły mierzy 6-8 mm i jego ubarwienie jest zmienne – od jasnego do ciemnego, jednokolorowe lub w plamki. Co ciekawe, dorosły pienik jest Adamem Małyszem czy Kamilem Stochem w świecie zwierząt, a nawet prześciga naszych mistrzów w skokach. Ten niewielki owad jest zdolny do pokonania dystansu 70 cm, czyli około stukrotnie większego od długości jego ciała (dla porównania ludzki rekord w skoku w dal z rozbiegu wynosi około 5-krotność średniej wysokości ciała człowieka). Jak widać skala porównania jest miażdżąca.

Pienik ślinianka uznawany jest za szkodnika roślin i występuje powszechnie w Europie, Azji i Północnej Afryce. Żeruje na około 1000 gatunkach roślin, w tym najczęściej na wierzbach, trawach i roślinach ozdobnych, zatem można go spotkać na łąkach, pastwiskach, nieużytkach, a nawet w ogrodzie. Bardzo szybko się rozprzestrzenia w poszukiwaniu pożywienia. Szkody co prawda są niewielkie, ale poprzez nakłuwanie roślin mogą przyczyniać się do szybszego i łatwiejszego wnikania patogenów. Dodatkowo pieniki skacząc z rośliny na roślinę przenoszą bakterie, wirusy i fitoplazmy roślinne, z którymi już ciężko walczyć.

Photogallery