Aktualności

Wieloryby

Niech wygląd tego zwierzęcia oraz ukryta "ryba" w jego nazwie nie będą dla Was mylące. Wieloryby bowiem, podobnie jak psy, niedźwiedzie oraz człowiek, należą do gromady ssaków, a z rybami wspólne mają jedynie wygląd oraz środowisko życia.

Współczesne wieloryby podzielić można na dwie grupy: fiszbinowce i wieloryby zębate. Wieloryby fiszbinowe, w tym humbaki i płetwale błękitne, mają w pysku zamiast zębów włókniste płytki fiszbinowe, które pomagają im filtrować i spożywać ogromne ilości planktonu, w tym kryla i innych skorupiaków. Zamieszkują głównie chłodne wody Arktyki i Antarktyki.

Wszystkie wieloryby zębate mają na czołach tzw. melony. Ta masa tkanki, która skupia nawoływania wielorybów, niezbędna jest do komunikacji i echolokacji (podobnie jak u nietoperzy). Komunikacja z kolei obejmuje wokalizacje, pieśni, złożone kombinacje jęków, wycia i płaczu, które mogą trwać godzinami.

Niektóre wieloryby współpracują podczas żerowania wydmuchując setki bąbelków, które otaczają potencjalną zdobycz. Zdezorientowana ofiara zostaje uwięziona w "bąbelkowej sieci", co ułatwia wielorybom zdobycie pokarmu. Walenie cechują się również unikalną zdolnością polegającą na tym, że jedna półkula ich mózgu śpi, druga w tym czasie pracuje, podtrzymując funkcje życiowe zwierzęcia. Następnie półkule zamieniają się rolami. Dzięki temu zwierzęta te, co istotne, nie tracą świadomości podczas snu.

Niektóre walenie, takie jak białuchy, mają elastyczne szyje, co pozwala im poruszać głowami. Zaś ich złożony repertuar komunikacyjny składający się z gwizdów, kliknięć i ćwierkania sprawił, że nadano im przydomek "morskich kanarków”.

Szacuje się, że w XX wieku żyło ponad 225 000 antarktycznych płetwali błękitnych – największych współcześnie zwierząt na planecie (waga do 200 ton!). Zmiany klimatyczne oraz działalność człowieka istotnie wpłynęły na populację tych zwierząt. Obecnie, płetwale błękitne są wymieniane jako gatunki zagrożone, a na wolności żyje ich mniej niż 3000.

Zobacz galerię zdjęć