Geologia - Nature Education Centre - Jagiellonian University

Karboński las.

Wskakujcie na pokład przyrodniczego wehikułu czasu! StartUJemy z Centrum Edukacji Przyrodniczej UJ, a wysiadamy niedaleko, bo w okolicach Krakowa. Właśnie cofnęliśmy się o 300 milionów lat, by zabrać Was na spacer do karbońskiego lasu. Akurat przestało padać, jest gorąco, wilgotno i ciężko się oddycha.

Wchodząc w głąb lasu mijamy paprocie drzewiaste i paprocie nasienne, które z dzisiejszymi paprociami łączą tylko bardzo podobne liście. Uwagę przyciągają wielkie, drzewiaste rośliny skrzypowe (kalamity) i widłakowe (lepidodendrony). Nie dajcie się zmylić! To nie drzewa, ale duże byliny. Mają zielone „pnie”, jednak słabo nadają się na ognisko, bo jest w nich dość mało drewna. Próżno szukacie wzrokiem drzew szpilkowych, dopiero co pojawiły się na Ziemi, więc niezbyt często można je spotkać w lasach karbońskich.

Spójrzcie na tę ptaszynę na pniu lepidodenrona. Ha! Mamy was! To nie ptak (i nie pień)! Ptaki pojawią się na Ziemi dopiero za około 150 milionów lat! To co wydawało się przelatującym ptakiem to Meganeura – siedemdziesięciocentymetrowa praważka. I tak, było słychać furkot skrzydeł gdy przelatywała obok.

W ogóle wszystko tu urosło jakoś za bardzo. Po dnie lasu biegają kilkunastocentymetrowe skorpiony i pająki, ale to nie ich trzeba się obawiać… najbardziej. Znacznie większym zagrożeniem są drapieżne, dwumetrowe wije, np. Arthropleura. Brrr… Wy też macie wrażenie, że coś Wam łazi po plecach? Wracamy! Zresztą, nadchodzi kolejna ulewa – w karbońskich lasach „okna pogodowe” trwają niezwykle krótko.

Photogallery