Pierwszy dzień wiosny za nami, ale już tydzień wcześniej mogliśmy obserwować pierwsze oznaki budzenia się przyrody do życia. Oprócz śnieżyczek, przebiśniegów, krokusów, śnieżyc wiosennych na drzewach pojawiły się… bazie!

Bazia (kotka) to charakterystyczny kwiatostan wierzby w kształcie wiotkiego kłosa bądź po prostu gałązka wierzby z tym kwiatostanem, która wielu osobom kojarzy się przede wszystkim z Niedzielą Palmową i Świętami Wielkanocnymi. Słyszysz Wielkanoc, myślisz – bazie.

Jednak nie zawsze tak było. Dawniej wierzba uznawana była za drzewo przeklęte, związane ze złymi mocami. Przykładowo Słowianie wierzyli, że wśród wierzbowych witek mieszkają starosłowiańskie stwory, m.in. utopce i rusałki wodne. Celtowie z kolei wierzyli, że wierzba jest łącznikiem ze światem pozagrobowym i dlatego sadzili je na grobach, by dusza zmarłego mogła spokojnie odejść w zaświaty. Do tego czarownice ponoć wyrabiały swoje różdżki z witek wierzbowych. Do dzisiaj słyszy się, żeby nie zbliżać się do wierzb podczas burzy, bo ściągają pioruny… i na pewno mieszka tam cała rodzina diabłów… Przykładów można mnożyć wiele, a magiczna moc wierzb jeszcze na długo pozostanie w europejskim folklorze.

Pewien znany wiedźmin przygotowywał eliksiry z wierzbowej kory. Jednak zdrowotne właściwości tej rośliny są znane nie tylko z książek fantasy… Są one udokumentowane i znane ludziom od co najmniej 4000 lat. Wierzba ceniona jest głównie ze względu na swoje przeciwbólowe, przeciwgorączkowe i przeciwzapalne właściwości. Znany wszystkim spirytus salicylowy to 2% roztwór kwasu salicylowego pozyskiwanego m.in. z kory wierzby (wierzba po łacinie to Salix, stąd nazwa – salicylowy). Kora wierzby tonizuje podrażnione błony i zmniejsza krwawienie, działa podobnie do aspiryny, czyli kwasu acetylosalicylowego.

Również bazie zjadano jeszcze nie tak dawno temu, wierząc, że uzyska się w ten sposób zdrowie i urodę… Niestety, nie udało się potwierdzić skuteczności takiej kuracji.