W lutym uruchamiamy nasz nowy cykl - obiekt miesiąca. Przedstawiać w nim będziemy nasze eksponaty szczególnie warte zobaczenia. Pierwszym jest Smok wawelski.

Rekonstrukcja szkieletu stojąca przed Centrum Edukacji Przyrodniczej UJ przedstawia opisanego w 2012 roku triasowego gada (żyjącego ok. 200 mln lat temu, pod koniec noryku) z gatunku Smok wawelski Niedźwiedzki, Sulej i Dzik, 2012. Tak, Smok wawelski to łacińska nazwa gatunkowa, tak samo jak Tyranosaurus rex (tyranozaur) czy Mammuthus primigenius (mamut włochaty).

Nazwany przez odkrywców na cześć legendarnego smoka wawelskiego nie ma z nim ani ze Smoczą Jamą pod Zamkiem Królewskim na Wawelu nic wspólnego. Dlaczego? Ponieważ Smok wawelski żył około 50 milionów lat wcześniej, niż powstały wapienie budujące Wzgórze Wawelskie. Co więcej, skały te powstały na dnie jurajskiego morza, a Smok był zdecydowanie zwierzęciem lądowym.

Pojedyncze kości i ślady żerowania smoka znalezione zostały po raz pierwszy w 2012 roku w miejscowości Lisowice koło Lublińca (woj. śląskie). Smok był drapieżnikiem, osiągał około 6 m długości i ważył około 500 kg. Zaliczany jest do archozaurów – grupy gadów, do której zalicza się m.in. dinozaury, pterozaury, krokodyle i podobne do krokodyli tekodonty. Pomimo dinozaurzego wyglądu smoka nie można jednoznacznie zaliczyć do dinozaurów, ponieważ wykazuje cechy zarówno teropodów (dinozaurów dwunożnych) jak i krokodyli.