Znacie czaple? Pewnie widzieliście je gdzieś przy brzegu rzeki, stawu lub jeziora jak stały i wypatrywały czegoś do zjedzenia.

Może były to czaple siwe, a czy wiecie, że są też czaple białe? Ich naukowa nazwa to Ardea alba albo Egretta alba (alba po łacinie znaczy właśnie biała). Rzeczywiście, tak jak mówi ich nazwa mają bielutkie, wręcz śnieżnobiałe, pióra. Podobne białe upierzenie ma jeszcze występująca w naszym kraju czapla nadobna. Czaple białe maja żółte dzioby, w okresie lęgowym przybierają one jednak czarne zabarwienie. Czaple białe i siwe można niekiedy oglądać razem na przykład jak polują na ryby w płytkiej wodzie. Poza rybami żywią się innymi drobnymi kręgowcami oraz skorupiakami, mięczakami i owadami.

Czapla biała, podobnie jak czapla siwa jest dość dużym ptakiem (długość jej ciała to około 1 metr), przy czym zwykle nie waży więcej niż 1,6 kg. Dzięki temu może łagodnie wylądować na ziemi a nawet na drzewie. Rozpiętość jej skrzydeł sięga 170 cm. Lecąc w charakterystyczny sposób wygina esowato szyję. Migrujące czaple białe przylatują do nas w marcu i kwietniu, a odlatują między sierpniem a listopadem.

W ostatnich dziesięcioleciach zasięg tego gatunku w Europie zaczął przesuwać się na północ. Czaple białe nie tylko zaczęły miejscami regularnie zimować w Polsce ale też zakładać u nas gniazda. Na terenie naszego kraju lęgi odbywa obecnie nawet do kilkuset par tych ptaków wyprowadzając w ciągu roku jeden lęg. Kiedyś białe godowe pióra czapli używane były jako ozdoby co było też przyczyną polowań na te piękne ptaki. Na szczęście po pierwszej wojnie światowej pióra ptasie wyszły z mody i zaczęto zaprzestawać tej praktyki. W Polsce czapla biała znajduje się obecnie pod ścisłą ochroną gatunkową.