Oczywiście, że nie! Jednak krew zachowuje się w mumiach, a jej badaniem zajmuje się PALEOSEROLOGIA (z gr. palaeo – stary, dawny; z łac. serum – surowica; z gr. logos – nauka).

Po śmierci ciało człowieka zwykle ulega całkowitemu rozkładowi, ale w szczególnych przypadkach (dzięki działalności człowieka bądź za sprawą specjalnych warunków środowiskowych) może dojść do zatrzymania procesów autolitycznych w ciele człowieka i przeobrażenia zwłok, dzięki czemu powstaje mumia.

A co się wtedy dzieje z krwią? Krew stosunkowo szybko ulega rozkładowi. Najpierw jest płynna, później zastyga, gęstnieje i zaczyna się rozpad krwinek . Często jednak, nawet po kilku tysiącach lat, zachowują się substancje organiczne m.in. antygeny grupowe krwi i przeciwciała, nie mówiąc już o DNA, które udaje się wyizolować z materiału datowanego nawet na milion lat! Ponadto, co ciekawe, w zmumifikowanych tkankach dość często zachowują się krwinki. Dowodem na to jest doskonale zachowany erytrocyt (krwinka czerwona) mający około 2 800 lat, zaobserwowany w 1985 roku pod skaningowym mikroskopem elektronowym w próbce pobranej od mumii egipskiej zwanej PUM III. Dużo rzadziej pod mikroskopem zaobserwować można również limfocyty, neutrofile i eozynofile.

Badacze próbowali oznaczyć grupy krwi ze świeżej tkanki mięśniowej już w 1933 roku! Następnie pobierano i badano próbki tkanki z wysuszonych mięśni mumii egipskich i amerykańskich (1937 rok), a dopiero w 1940 roku, po kilku latach prób i błędów udało się wyizolować antygeny grupowe krwi z kości ludzkich (tak, kości są ukrwione!) i oznaczyć grupę krwi układu AB0.

Może kiedyś dzięki tym badaniom dowiemy się jaką grupę krwi miała Kleopatra?