Skip to main content

Web Content Display Web Content Display

Exhibitions

Web Content Display Web Content Display

Kategorie artykułów

Web Content Display Web Content Display

Web Content Display Web Content Display

O ewolucji człowieka

O ewolucji człowieka

W swojej pierwszej książce „O powstawaniu gatunków” Karol Darwin celowo trzymał się z daleka od omawiania ewolucji człowieka. Wiedział, że będzie to kontrowersyjny temat ale i nie miał wystarczających danych, aby wysunąć właściwy argument.

Jednak mniej więcej dekadę później Darwin opublikował książkę poświęconą właśnie temu tematowi, zatytułowaną „O pochodzeniu człowieka”. Jak podejrzewał, książka ta zapoczątkowała długotrwałą debatę i rzuciła kontrowersyjne światło na temat ewolucji naszego gatunku.

Darwin zauważył, że liczne adaptacje strukturalne obserwowane u wielu gatunków naczelnych w tym lemurów, małp zwierzo- i człekokształtnych były bardzo podobne do tych jakie posiada człowiek. Pierwotnie hipoteza Darwina została skrytykowana przez wielu. Jednakże kolejne odkrycia i rozwój nauki coraz częściej wspierały jego idee. Istnieje kilka podstawowych adaptacji strukturalnych charakterystycznych dla wszystkich naczelnych, w tym człowieka:

Przeciwstawne palce – pierwsze naczelne używały przeciwstawnych palców tylko do chwytania gałęzi podczas przeskakiwania z drzewa na drzewo. Z biegiem czasu naczelne zaczęły używać przeciwstawnych palców do chwytania innych przedmiotów, takich jak broń lub narzędzia.

Paznokcie u rąk – w przeciwieństwie do wielu zwierząt, naczelne zamiast pazurów posiadają paznokcie u stóp i dłoni, które chronią mięsiste i delikatne obszary wrażliwe na dotyk i pozwalają naczelnym wyczuwać, kiedy dotykają czegoś opuszkami palców.

Stawy kuliste – takie jak staw barkowy i biodrowy – umożliwiają obrót kończyny o 360o. Ponownie, ta adaptacja umożliwiła naczelnym łatwe i szybkie wspinanie się na wierzchołki drzew, gdzie mogły znaleźć pożywienie.

Oczy z przodu głowy – zaletą posiadania oczu z przodu głowy jest to, że informacja wizualna pochodzi z obu oczu w tym samym czasie, a mózg może złożyć stereoskopowy lub trójwymiarowy obraz. Daje to naczelnym zdolność oceny odległości i percepcji głębi.

Duży rozmiar mózgu – biorąc pod uwagę wszystkie pozazmysłowe informacje, które musiały zostać przetworzone, mózg musiał być większy, aby wykonać całą niezbędną pracę w tym samym czasie. Większy mózg wspiera również umiejętności społeczne naczelnych.

Photogallery