Dlaczego mruczki mruczą? Koty to jedne z najbardziej majestatycznych zwierząt, od wieków wzbudzające zachwyt i fascynację ludzi.

W starożytnym Egipcie te przyjazne, choć wyniosłe zwierzęta były dosłownie (!) ubóstwiane, czczone i zupełnie bezkarne, co niewątpliwie ukształtowało ich dzisiejszy „ekscentryczny” charakter. Za wyrządzenie krzywdy kotu, nawet przypadkowe, można było ponieść surową karę, a gdy kot umierał, właściciel golił sobie brwi na znak żałoby, zaś martwemu pupilowi wyprawiał pochówek godny dostojnika – często łącznie z mumifikacją!

Koty w czasach Faraonów kojarzono z wcieleniami różnych bóstw, w zależności od regionu. Najbardziej znana jest kocia bogini domu, miłości i płodności – Bastet, oraz jej lwia siostra Sechmet – wiązana z wojną, zemstą i chorobami. Obecnie w Egipcie nadal żyje dużo kotów, a na straganach wciąż można kupić pamiątki nawiązujące do starożytnych wierzeń.

Koty to jedne z najpopularniejszych zwierząt domowych, a coraz więcej badań sugeruje, że przebywanie z kotem zmniejsza ryzyko chorób układu immunologicznego, udaru i zawału serca. Wszystko za sprawą kociego mruczenia, które działa kojąco na dolegliwości bólowe i redukuje poziom stresu. Ale dlaczego w ogóle koty mruczą? To dla nich forma komunikacji: małe, jeszcze ślepe kocięta upominają się w ten sposób o jedzenie, a kocia mama mruczy, by, niczym kołysanką, uspokajać kotki i zapewniać o bliskości.

Mruczenie towarzyszy kotom przez całe życie i może mieć różne zabarwienie, tonację i głośność – w zależności od tego, co kot chce przekazać. Inne dźwięki wydaje kot domagający się jedzenia, inne przestraszony, zdenerwowany czy chory a jeszcze inne – szczęśliwy. Mruczą również dzikie koty, jak rysie, żbiki, czy pumy. Nie potrafią tego natomiast pantery: lwy, tygrysy czy lamparty. Te koty nie mruczą, ani nie miauczą, ale ryczą, co związane jest z inną budową krtani i więzadeł odpowiedzialnych za dźwięki.