W 1993 powstawał „Park jurajski” – film tak sugestywny, że wyrobił w nas wyobrażenie o dinozaurach, które pozostaje z nami już prawie 30 lat, choć od tego czasu w nauce sporo się zmieniło, a większość dinozaurów „obrosła w piórka”.

Doskonałym przykładem jest wspominany ostatnio megalozaur (Megalosaurus bucklandii) – pierwszy kiedykolwiek znaleziony i opisany dinozaur. Pierwsza rekonstrukcja megalozaura pojawia się na rycinie Goldfussa z 1831 r. i, zgodnie z nazwą (z łac. „ogromny jaszczur”), gad przypomina na niej współczesne jaszczurki. Ma nawet rozdwojony gadzi język!

Jednak już w latach 40. XIX w. zauważono, że dinozaury miały inną niż współczesne gady budowę i bardziej niż krokodyla przypominały ssaka. Rekonstrukcje z tego okresu przedstawiają pokryte łuskami „nosorożce” z nogami umieszczonymi pod ciałem i ogonem wleczonym po ziemi. Trójwymiarową rekonstrukcję z 1854 roku do dziś można zobaczyć w Crystal Palace Park w Londynie.

Europejskie znaleziska były bardzo niekompletne, więc nowe odkrycia dinozaurów z końca XIX w. z New Jersey, USA ponownie zmieniły myślenie o tych zwierzętach. Odnalezione szczątki hadrozaura wskazywały, że dinozaury mogły poruszać się na dwóch nogach. „Nowe spojrzenie” na stare odkrycia spowodowało, że dinozaury zaczęły przypominać nie nosorożca, a kangura!

Początek XX wieku przyniósł kolejną zmianę. Badacze doszli do wniosku, że dinozaury były pomyłką ewolucji, co wpłynęło na wygląd ich rekonstrukcji. Stały się wtedy powolnymi i ociężałymi stworzeniami przywiązanymi do bagien i mokradeł.

Dopiero lata 60. XX wieku przyniosły nowe spojrzenie. Odkrycia raptorów spowodowały, że również Megalosaurus stał się bardziej dynamiczny. I właśnie takie dinozaury, prawie 30 lat póżniej, pokazano w filmie „Park jurajski”.

Jednak nauka nie zwalnia. Najnowsze badania dowodzą, że dinozaury, w tym megalozaur, miały więcej wspólnego ze współczesnym ptakiem niż jaszczurką czy krokodylem. I nie chodzi jedynie o tryb życia, ale również o pióra.

Można zatem bez wahania stwierdzić, że megalozaur przeszedł całkiem długą ścieżkę – od jaszczurki, przez nosorożca, kangura aż do indyka.