Zacznijmy od faktu, że to co nazywamy figą nie jest owocem, a owocostanem figowca, o nazwie sykonium. Wewnątrz znajdują się setki owoców, a konkretnie maleńkich pestkowców. Każda „pestka” figi to jeden taki owoc, który rozwija się z zapylonego wcześniej kwiatu. I tutaj sprawa się komplikuje. Bo jak zapylić kwiaty zamknięte wewnątrz masywnego, workowatego kwiatostanu? Z pomocą przychodzą tzw. osy figowe, bleskotki z rodzaju Blastophaga.

Figowce mają owocostany żeńskie - jadalne oraz owocostany obupłciowe, tzw. kapryfigi. Tych drugich nie jada się, bywają za to paszą dla kóz. Samice os składają jaja w kwiatach żeńskich [1], ale tylko wewnątrz tych obupłciowych, „pastewnych” kapryfig. Jako pierwsze wykluwają się bezskrzydłe samce [2]. Bez opuszczania sykonium samce zapładniają niewyklute jeszcze samice [3], po czym padają. Tak, wewnątrz owocu.

Potem, gdy dojrzeją kwiaty męskie, wykluwają się samice [4]. Torując sobie drogę do wyjścia z kwiatostanu zbierają pyłek z męskich kwiatów i opuszczają sykonium [5]. Znajdują nowy kwiatostan i wciskają się do niego przez specjalny otwór, tracąc przy tym niestety skrzydła i czułki. Jeśli mają szczęście, trafią do kolejnej kapryfigi [6], gdzie będą mogły złożyć jaja. W ten sposób cały cykl się zamyka, a samice spełniwszy swoją rolę padają [7]. Tak, wewnątrz owocu.

Jednak figowiec niewiele by na tym zyskiwał. Korzysta on dopiero z faktu, że część os trafi do żeńskiego sykonium [8] i zapyli kwiaty w jego wnętrzu. To z tych żeńskich kwiatostanów rozwiną się soczyste, jadalne figi, na czym my, konsumenci korzystamy nawet bardziej niż figowiec. Niestety, budowa kwiatów w żeńskich kwiatostanach uniemożliwia osom złożenie jaj, inaczej nie mogłyby rozwinąć się w nich nasiona. Nieszczęsna osa po kilkuset nieudanych próbach pada z wycieńczenia. Tak, wewnątrz owocu.

Jednak nie bójcie się, sykonium zawiera specjalny enzym, ficynę, który strawi wszystkie nieżywe osy, zanim figi trafią na Wasz talerz.