Pandemia COVID-19 rozpowszechniła zjawisko i pojęcie „dystansowania społecznego” (ang. social-distancing). Z oczywistych przyczyn już trzeci rok staramy się trzymać innych ludzi na odległość i w żadnym wypadku ich nie dotykać. Czyżby za naszym przykładem poszły i drzewa?

Wygląda na to, że było wręcz odwrotnie. Już sto lat temu opisano zjawisko „crown shyness”, co przetłumaczyć można jako wstydliwość koron drzew. Okazuje się, że w jednogatunkowych lasach drzewa rosnące obok siebie zachowują pewien „dystans”, tak by ich korony się nie dotykały.

Najbardziej spektakularne przypadki wstydliwości koron obserwować można w klimacie tropikalnym, prawdopodobnie dlatego, że drzewa tam są wyjątkowo gęsto ulistnione. Jednak w naszych rodzimych lasach, również występuje zjawisko crown shyness. Warunkiem jest by drzewa były tego samego gatunku i w podobnym wieku.

Dlaczego korony niektórych drzew się „wstydzą”? Jest kilka teorii. Być może, jak w przypadku koronawirusa u ludzi, u drzew dystansowanie ogranicza rozprzestrzenianie się chorób, takich jak grzybice czy pasożyty (na liściach drzew często pasożytują owady lub ich larwy). Możliwe również, że w czasie wietrznej pogody takie odstępy zapobiegają uszkodzeniom liści. A może drzewa są po prostu „grzeczne” i nie chcą zabierać sąsiadom światła słonecznego?

Podczas gdy botanicy nadal szukają najbardziej prawdopodobnego wyjaśnienia, my wybieramy się do lasu w poszukiwaniu kolejnych wstydliwych drzew. A Wy? Spotkaliście się kiedyś z tym zjawiskiem?