Główni bohaterowie filmu animowanego pt. „Epoka lodowcowa” to postaci inspirowane zwierzętami żyjącymi w plejstocenie, zwanym zwyczajowo epoką lodowcową.

Przypomnijmy, głównymi bohaterami wspomnianej bajki byli:

Maniek – mamut włochaty (Mammuthus primigenius) – gatunek, który żył około 200 tysięcy lat temu na stepach wschodniej Eurazji i Ameryki Północnej. W porównaniu do współczesnych słoni wyróżniał się mniejszymi uszami i długimi, zakrzywionymi ciosami. Zjadał trawy i turzyce, które rosły nisko przy ziemi, ponieważ w trawiastym krajobrazie stepowym było niewiele drzew.

Sid – leniwiec olbrzymi (rodzina Megatheriidae) – gatunek południowoamerykański spokrewniony ze współczesnymi leniwcami drzewnymi, ale z wyglądu nie przypominał on żadnego innego zwierzęcia. Gigantyczne leniwce żyły na ziemi zamiast na drzewach, a rozmiarami ciała zbliżone były do mamutów!

Diego – smilodon/tygrys szablozębny (podrodzina Machairodontinae) – gatunek będący największym kotem jaki kiedykolwiekżył na Ziemi. Występował w Ameryce Północnej i Południowej, a krępe, ciężkie i stworzone do drapieżnictwa ciało smilodona przypominało bardziej niedźwiedzia niż współczesne wielkie koty.

W przeciwieństwie do Mańka, Sida i Diego, „szablozębna” wiewiórka o imieniu Scrat, która ciągle goni żołądź, była zabawnym wytworem wyobraźni twórców filmu. Jednak w 2011 roku w Ameryce Południowej znaleziono nietypową skamieniałość. Prymitywne zwierzę wielkości myszy żyło ponad 230 mln lat temu, czyli na długo przed epoką lodowcową. Podobnie jak popularna animowana postać miało długi pysk, bardzo długie (6 cm) i ostre jak szable zęby oraz duże oczy. Naukowcy nazwali nowo odkryty gatunek Pseudotherium argentinus. To zwierzę żyło w znacznie cieplejszym klimacie, w czasach, gdy zamiast kwitnących roślin istniały tylko paprocie i drzewa iglaste. Gatunek ten mierzył około 25cm i w przeciwieństwie do Scrata żywił się owadami lub mniejszymi zwierzętami zamiast żołędzi (których jeszcze wtedy nie było).